Kind

Wat je uit het jufschap haalt
is alles wat je ze wil leren.
En dat zij dat dan,
soms bokkig
maar meestal gretig,
consumeren.

Ze willen je extra belonen,
ook al word je betaald.
Het beste
wordt in je naar boven gehaald
omdat ze je zo waarderen.

De lach op hun gezicht,
het stellen van je doelen.
De aandacht niet gericht
omdat ze veel méér voelen.

De vragen die ze stellen,
de dingen die ze doen.
Het oordeel dat ze vellen.
Ik voel me zoals toen,

toen ik nog kind was.
En hoe blij en zonder zorgen.
Juist door hen
weet ik mij geborgen.
 

Ik ben Sophie Wijgergangs en sinds schooljaar ’13-’14 werk ik op de Prins Bernhardschool.

In ben al heel wat jaren juf en het grootste deel van die jaren werkte ik op een Jenaplanschool. Daar heb ik het erg naar m’n zin gehad, maar omdat het gezond en verrijkend is om ook eens verder te kijken,  kwam ik terecht op de Prins Bernhardschool en dat bevalt mij uitstekend!

 

Ik vind deze school een heel prettige omgeving voor kinderen, ouders en leerkrachten.  Bovendien ervaar ik de Prins Bernhardschool als een school met een team dat voortdurend in beweging is. Er staat genoeg op de agenda, er zijn genoeg plannen,  er zijn prachtige ambities en er wordt heel hard gewerkt om e.e.a. te realiseren.

 

Als ik het heb over een fijne omgeving dan bedoel ik  ook dat er op deze school veel aandacht is voor de sfeer in de groep en op school en de omgang met elkaar, bijvoorbeeld door de methode Kanjer. Of dat we  een heuse cultuurcoördinator hebben en dat er daarom veel  aandacht is voor beeldende vakken, cultuur met kwaliteit. Maar ook is er aandacht voor opbrengstgericht werken, (leer)vragen van kinderen en het coöperatief leren, wat meer is dan simpelweg samenwerken. .De manier waarop we er als team aan werken en de doelen die we stellen spreken mij erg aan. Op allerlei gebieden ligt hier de lat hoog,  zónder dat dat leidt tot onrust en onduidelijkheid.

 

In mijn vrije tijd heb ik soms  juist behoefte aan veel geluid en beweging en daarom treed ik regelmatig op met m’n bandje op feesten en partijen, waar ik lekker uit m’n dak kan gaan als zangeres. Maar als ik dan uitgeslapen ben van al die drukte vind ik het weer een fééstje om lekker rustig thuis te zijn en te genieten van een spelletje met de kinderen, een wandeling met de hond of gewoon…….niks! Al ben ik nou net in dat laatste niet zo goed!

Delen: